ماسوله؛ سیاره ای در مه - وبلاگ آریابلاگ

به گزارش وبلاگ آریابلاگ، طرح شدن مجدد پرونده منظر فرهنگی ماسوله در اجلاسیه سال آینده یونسکو و حفظ سهمیه آن، خبر مسرت بخشی در دل میراث دوستان ایجاد کرد.

به گزارش وبلاگ آریابلاگ، حمیده چوبک، مدیر پایگاه میراث فرهنگی الموت نوشت: در اواخر دهه 60، نخستین بار پا در ماسوله نهادم، درآن روزگار مدیر معرفی و آموزش؛ شادروان آقای مهینی رسم بسیار نیکی نهاده بود که برای کارشناسان میراث، تورهای علمی برنامه ریزی می کرد و در این فرصت فراهم آمده با حداقل امکانات با گروهی از کارشناسان ارزشمند میراث فرهنگی که فرصت عالی برای گفتگو کارشناسی در باره شناخت کارشناسانه میراث فرهنگی شکل گرفته بود: آموزش! تجربه و خاطره ای بسیار مفید و شیرین که امید است این سفرها و بازدیدها دوباره احیاء و برگزار گردد.

در یک شب بارانی و مه آلود به ماسوله رسیدم، ماسوله با چراغ های سوسو زن از دور، درانبوه مه همچون سیاره ناشناخته معلق و شناور در فضا بود، زیر پا دیده نمی شد و گروه ما در یک سفر رمزآلود و پرهیجان رویائی، پله پله درتاریکی به سوی روشنایی، تا ملاقات خدا پیش می رفتیم.

در بالاترین نقطه ماسوله به منزلگاه خانه ای زیبا با معماری سنتی رسیدیم. و دررؤیای ملاقات ماسوله در روشنای روز، تن خسته آرزومند را به آرامش خواب سپردیم.

پیش از دمیدن آفتاب، از پنجره با بامداد ملاقات کردیم و ماسوله را زیارت کردیم. باران بند آمده بود و ماسوله را شسته، پاک و درخشان نموده بود. و با طلوع خورشید، ماسوله در برابر دیدگان ما درخشید و جلوه گری کرد. از بام هاو کوچه های پلکانی گذشتیم، با مردم مهربان ماسوله رودررو شدیم، بچه ها، زنان و مردان رشید پیر و جوان با پوشاک محلی رنگارنگ و شاد. دل نواز، پیشکش کنندگان فرآورده های پاک و ساده، عروسک ها و دستکش های بافتنی... دلمان باز شد و روز فراموش نشدنی را با مهربانان ماسوله گذراندیم که ازیاد نخواهد رفت.

ماسوله بر دامنه کوه، امن وامان لمیده و حس آرامش و امنیت، بودن و زیست را القا می نماید. طی هزاره ها مردمانی هوشمند، دانا با گزینش مکان امن دژآسا بر بستر کوه، مأمنی پایدار ساخته که ازباد و باران گزندی بر آن نیست، داشته های طبیعی، خاک، زمین، آب، گیاهان و جانوران منابع خدادای است که ضامن تداوم زیست در ماسوله بوده است.

بیشتر بخوانید:

منظر فرهنگی ماسوله ثبت جهانی نشد

تصمیم تازه یونسکو درباره پرونده ماسوله

فرصت ثبت جهانی شدن ماسوله از دست نرفته است

ماسوله، شهر یا روستا؟

ماسوله چه شهر، چه روستا؛ نماد و نشانِ شأن، اشرافیت و کیفیت زیست اقوام ایرانی است، روستاهای گذشته ما با بافت اجتماعی خاص، ارزش و نقش مؤثر مدیریتی و مالی در قلمرو ایران، نقاط محروم و دورافتاده نبودند، رویش و خاستگاه دارایی و ثروت مواد اولیه و خواروبار، هم فرهنگ و ادب در آبادی های روستاها شکل گرفته و شهرها نگاه و تکیه بر روستاها داشتند. و روستا در رفت وآمد و پیوستگی با شهرهای همنشین، آنچه در بالابردن کیفی زیست احتیاج داشتند از آن بهره مند می شدند.

ماسوله نمونه ای از آبادی هائی است که جایگاه ارزشمندی در گیلان یا سرزمین دیلمان باستان داشته، تداوم و پیوستگی زیست از ویژگی ها وارزش های آن به عنوان میراث ملی و جهانی است. در ماسوله بناهای ارزشمند، با الگوی معماری بومی و درون زا هماهنگ با زمین و طبیعت با بهره گیری از مصالح و مواد بومی با بهره از الگوهای برگزیده معماری شهری روزگاران دیر و زود ساخته شده که مجموع آن، بافت روستایی ارزشمند پلکانی ماسوله را شکل داده اند، الگوی بافت و معماری که درسراسر سرزمین ایران به عنوان یک فرهنگ معماری جوابگو و مناسب برای حفظ زمین و فراز و نشیب آن و حداقل دستکاری و مداخله در طبیعت و خط آسمان شناخته شده و به کاررفته است. که نمونه های آن درسرزمین همجوار آن مانند الموت وجود دارد و در پرونده ثبت جهانی ماسوله برای همنگاری الموت و ماسوله به آن اشاره شده است.

بافت ماسوله با منظر فرهنگی آن نمونه بارزوموفق از هماهنگی انسان با طبیعت است. منابع معدنی سرشارمانند آهن که پیشینه تاریخی دارد، همراه با کشت و کار و دامپروری، بافته ها و صنایع دستی سنتی و احترام به داشته و همکاری مردم در نگهداری ارزش ها، عامل و رمز و راز شدن، بودن و همواره خواهد بود، ماسوله و منظر فرهنگی آن است.

مطرح شدن مجدد پرونده منظر فرهنگی ماسوله در اجلاسیه سال آینده یونسکو و حفظ سهمیه آن، خبر مسرت بخشی در دل میراث دوستان ایجاد کرد و کام مردم ایران را شاد کرد که این مهم در سایه همدلی و همکاری مدیران و همکاران ارجمندم در معاونت میراث فرهنگی محقق شد و امید که در آینده نزدیک شاهد برگزاری جشن ثبت جهانی آن در کشور عزیزمان باشیم.