اگر با خود حرف می زنید، بخوانید! - وبلاگ آریابلاگ

به گزارش وبلاگ آریابلاگ، بعضی از این خودگویان گریه می نمایند یا جیغ می زنند یا بیش از حد هیجان زده می شوند و به چپ و راست نگاه می نمایند، انگار دو نفر با هم صحبت می نمایند. آیا هرکسی که در خیابان با خودش صحبت می نماید یک بیمار روانی است یا دچار شوک عصبی شده است؟

اسراء رفعت پژوهشگر جامعه شناسی، معتقد است که این پدیده اجتماعی بیانگر نبود چاره در نزد فرد است، زیرا فردی که با خود صحبت می نماید راه حلی برای مسائل خود ندارد و در پی راه حلی است. رفعت اضافه نمود: فشار مضاعف بر روی مغز ناشی از تفکر مداوم، انسان را از واقعیت خود جدا می نماید و احساس نمی نماید که جلوی دیگران با خودش در حال صحبت است. رفعت ادامه داد که بعضی از این افراد تبادل نظر و شکوه نزد دیگران را بی فایده می دانند، زیرا راه حلی به آن ها ارائه نمی دهند، بنابراین به صحبت با خود متوسل می شوند تا شاید راه حلی پیدا نمایند.

بیماری یا تروما

دکتر ابراهیم مجدی حسین، روانپزشک مشاور در دانشگاه عین شمس مصر، بین دو نوع از این رفتارها، رفتار های بیمارگونه و رفتار های آسیب زا تفاوت قائل می گردد. حسین در اظهاراتی شرح می دهد که رفتار بیمارگونه ممکن است نشانه ای از اسکیزوفرنی روان پریشی یا اختلال عاطفی دوقطبی باشد، به خصوص اگر در تعامل فرد با کلماتی که به زبان می آورد و حرکات بدنش اغراق آمیز باشد.

حسین اضافه نمود که این رفتار ها ممکن است به علت ضربه شدید باشد، بنابراین فرد از روی سنگینی با خودش صحبت می نماید، بنابراین با صدای بلند فکر می نماید تا فکرش را خاموش نکند.

او گفت: به هر حال صحبت کردن با خود به هیچ وجه بیانگر حالت عادی نیست؛ نگرانی های زندگی باعث می گردد بعضی افراد از حالت عادی خود خارج شوند، بنابراین آن ها جیغ می زنند یا با خود صحبت می نمایند، اما این یک احساس گذرا است، اما اگر ادامه یابد و تکرار گردد، نشانه بیماری روانی است.

تخلیه بار ذهنی

دکتر احمد الباسوسی، روانپزشک مشاور و درمان اعتیاد در مصر، نیز بین توهمات شنوایی که یکی از علائم اصلی در تشخیص اسکیزوفرنی است، و بین صحبت کردن با خود تفاوت قائل می گردد.

الباسوسی شرح می دهد که تفکر تا حد صحبت کردن یا زمزمه کردن با صدای بلند در نتیجه فشار های تأثیرگذار اجتماعی، مالی یا محیطی است که تحمل آن سخت است.

وی گفت: بعضی افراد ناخواسته مجبور به تخلیه بار های ذهنی غیرقابل تحمل در قالب نجوا یا صحبت با صدای بلند می شوند که این امر نشان دهنده دغدغه شدید آن ها در فکر کردن به مسائلشان است.

الباسوسی تأکید می نماید که اگر فرد سابقه اسکیزوفرنی یا سایر بیماری های روانی نداشته باشد، صحبت کردن با صدای بلند در خیابان ها را توهم شنوایی نمی داند.

منبع: برنا